Wanneer ben je moeder van een puber? Vroeger dacht ik dat dat pas begon op de middelbare school. Maar inmiddels weet ik dat het ‘leed dat puber zijn’ heet, al veel vroeger begint. Onze dochter is 10,5 (vergeet vooral die halve niet he) en behoorlijk aan het pre-puberen zullen we het maar noemen. En dat is echt een nieuwe fase. Ik schreef er al eerder over hier, toen ze net 10 was geworden, met daarin hoe je merkt dat je ineens een tiener in huis hebt.
Maar buiten het feit dat je kind verandert, verandert ook je rol als moeder vind ik. Het kleine meisje dat je altijd moest beschermen en verzorgen, kan nu echt heel veel dingen zelf. Gaat alleen op pad (ja dat kan hier in een dorp prima). Fiets gewoon in het donker naar de voetbaltraining en naar school. Maakt haar eigen lunchpakket etc klaar voor school en zorgt dat ze op tijd op school is. Dus ik kan lekker blijven liggen?
Not. Dat doe ik dus niet. Ik sta gewoon vroeg op om gezellig met haar de dag te beginnen. Ook als dat soms minder gezellig is, omdat ik haar favoriete jeans gewassen heb en die nu nog nat is. En die moet natuurlijk aan naar school. 🙂 . Het is vaak van korte duur de buien gelukkig, en we doen het altijd af met een knuffel. Ze gaat altijd weer blij naar school.
Maar mijn rol is dus anders. Ik moet haar meer en meer loslaten. Dat begon na onze verhuizing, met het naar school laten fietsen alleen. Dat kan nu we in een woonwijk wonen en niet meer aan een drukke weg. In het begin moest ze me bellen als ze op school was. Later heb ik een app aangeschaft (Find my kids) zodat ik kon zien dat ze op school was aangekomen ( wel 4 minuten fietsen) en nu heb ik het los gelaten en fietst ze hele dorp door met vriendinnen. Stap 1 van het loslaten is begonnen.
Een ander mooi fenomeen vind ik de kledingstijl. Die is nu echt aan het veranderen. Baggy, baggy en nog eens baggy. Nike Air Jordan moesten het worden. Pardon dacht ik? Maar eerlijk, het zijn hele leuke sneakers. En mama heeft goed haar best gedaan ze voor een goede prijs te kopen, wel echte uiteraard en geen Ali dingen. Maar mevrouw moet wel weten dat het dan hier bij blijft, want geld kan maar een keer uitgegeven worden.
Mijn rol is nu meer die van begeleider, adviseur, luisteraar, knuffelaar, organisator (want oh oh dat wollige puberbrein) en kok. Oh nee, koken kan ze ook al, hahaha.
Alle gekheid op een stokje. Ja, mijn rol is anders aan het worden, maar nog net zo of misschien wel belangrijker dan ooit daarvoor. Pubers van nu worden aan zoveel blootgesteld, veel meer dan wij ooit. Het is mijn (onze natuurlijk want manlief heeft natuurlijk net zo’n grote rol) taak haar aan de hand te nemen, het goede voorbeeld te geven, haar zelfvertrouwen te stimuleren en alle liefde van de wereld te geven. Ook in de puberjaren, juist in de puberjaren.
loveyourlifedotblog.wordpress.com 