Het was van de week de internationale dag van de overprikkeling. Een onderwerp waar ik ook al vaak over geschreven heb. Het is in mijn geval een van de dingen waar ik sinds mijn hersenletsel (2015) het meeste last van heb. Als onzichtbaar restverschijnsel. Hier lees je waar ik nog last van heb.
Je hoort altijd dat het meeste herstel optreedt het eerste jaar na het oplopen van niet aangeboren hersenletsel (N.A.H.). Ik ben het daar niet helemaal mee eens en het is nu eindelijk eens tijd om uit de doeken te doen wat ik daarmee bedoel en waar ik dat op baseer.
Overprikkeling is heel naar, het komt vaak onverwacht en kan je compleet uit het veld slaan. Zeker in het begin als je net hersenletsel hebt opgelopen. Je hebt geen idee van je nieuwe ik, wat je wel en niet kan en zou moeten doen. Dus je doet wat je geleerd is bij ergotherapie. Doseren, balans zoeken, hoofd en lijftaken afwisselen, dag goed plannen en ga zo maar door. Voor de meesten zal dit vaak goed helpen. Ook voor mij was dit in het begin echt een hou vast die je zo hard nodig hebt.
Grenzen opzoeken en overschrijden
Mij is ook wel verteld dat het soms kan helpen toch je grenzen op te zoeken en soms erover heen te gaan. Bewust. Op dagen dat je weet dat je hersteltijd hebt erna, mocht je echt een klap krijgen ervan. In het begin durf je dat ook niet, want wat als….Maar weet je, volgens mij is het wel wat mij geholpen heeft om steeds iets meer te kunnen. Dus om juist wel UIT je comfortzone te gaan en iets te doen wat je niet durft of denkt te kunnen. Na 6 jaar leven met hersenletsel durf ik echt wel te zeggen, dat ik nu veel meer kan en doe dan wat ik het eerste of zeg de eerste 2 jaar deed. Nee het is niet zoals voorheen, maar ik heb wel stappen gemaakt door soms inderdaad tegen een muur aan te lopen en dingen uit mijn comfortzone te doen. Hoe doe je dit? Door met kleine stapjes te gaan!
Kleine stapjes, groot resultaat
Je denkt misschien zo kom ik nergens, door bijvoorbeeld 5 minuten muziek aan te zetten. Jawel dus. Je hersenen moeten weer wennen aan dingen. Hersenen zijn onwijs flexibel en veren mee. Dus ook als je het nu niet kunt, kan het misschien straks weer wel. En zo geldt dat voor alles. Doe het met kleine stapjes en je zult zien dat de stapjes steeds groter kunnen worden. En de dingen die je kunt doen ook steeds meer zijn. Echt, het kan!
Hart onder de riem: het wordt echt beter!
Deze blog heb ik al heel lang klaar staan in mijn hoofd……ik wil heel graag aan lotgenoten die nog niet zo lang te kampen hebben met hersenletsel, laten zien dat het beter wordt. Je gaat echt weer meer kunnen dan nu in het begin. Natuurlijk is dat voor iedereen anders, dat realiseer ik me echt wel, maar gewenning doet echt veel met je hersenen, is mijn ervaring. En ik wil deze positieve ervaring, in een week waarin aandacht gevraagd wordt overprikkeling, zeker met je delen!
Jij kunt zelf zoveel doen aan overprikkelingsklachten en dit is er een van. Laat je hoofd langzaam weer wennen aan dat wat jij belangrijk vindt, dan komt er een dag dat je je beter gaat voelen dan nu misschien.
loveyourlifedotblog.wordpress.com 